‘วิโรจน์’ ผู้สมัครผู้ว่าฯ กทม. พรรคก้าวไกล ยืนยัน 12 นโยบายหลักโอบรับทุกความหวัง ย้ำการสร้าง “เมืองที่คนเท่ากัน” คือ ประตูด่านแรกในการสร้าง “เมืองแห่งอนาคต” เน้นรัฐสวัสดิการเป็นคำตอบของการพัฒนา
วันนี้ (6 เมษายน 2565) วิโรจน์ ลักขณาอดิศร ผู้สมัครผู้ว่าฯ กทม. หมายเลข 1 พรรคก้าวไกล เข้าร่วมเวทีเสวนาสาธารณะ “เสนอไป-แถลงมา นโยบายทางสังคมของผู้ว่าฯ กทม.” วันพุธที่ 6 เมษายน 2565 ณ สมาคมผู้บำเพ็ญประโยชน์ พญาไท ร่วมรับฟังข้อเสนอและข้อเรียกร้องจากตัวแทนกลุ่มสตรี เด็กเล็ก ผู้พิการ และแรงงาน
โดยข้อเรียกร้องเชิงนโยบายบางส่วนเป็นข้อเรียกร้องเชิงนโยบาย เช่น สวัสดิการการทำงบประมาณและนโยบายที่คำนึงถึงความเสมอภาคทางเพศ (gender budgeting) กองทุนคุ้มครองผู้สูงอายุ บริการสาธารณะและสิ่งอำนวยความสะดวกของผู้สูงอายุ คนพิการ ปัญหาแรงงานนอกระบบ การเยียวยาและช่วยเหลือแรงงานที่ได้รับผลกระทบจากโควิด รวมถึงการจัดการประเด็นด้านเด็กและเยาวชน อย่าง ปรับปรุงศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ฯลฯ
ในเวทีเสวนาสาธารณะวันนี้ วิโรจน์ ได้แสดงวิสัยทัศน์ สอดรับกับปัญหาที่กลุ่มภาคีเครือข่ายให้ความกังวล โดยเฉพาะนโยบายด้านสวัสดิการ ได้แก่
- สวัสดิการคนเมือง โอบอุ้มเด็ก คนชรา ผู้พิการ วิโรจน์เสนอให้ใช้งบ กทม. เพิ่มเบี้ยผู้สูงอายุ 60 ปีขึ้นไปจากที่รัฐบาลให้อยู่แล้ว เป็น 1,000 บาท/คน เท่าเทียมกัน เพิ่มสวัสดิการคนพิการ เป็น 1,200 บาท/คน เพิ่มสวัสดิการเลี้ยงดูเด็กเล็ก 0-6 ปี เป็น 1,200 บาท/ คน โดยจะจัดสรรงบประมาณผ่านการเก็บภาษีที่ดินให้ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย เพื่อให้ กทม. สามารถสนับสนุนสวัสดิการให้ประชาชนคนกรุงเทพฯ ได้
- วัคซีนฟรี จากภาษีประชาชน วิโรจน์ยกตัวอย่างถึง วัคซีนที่ทาง กทม. จะให้บริการประชาชนฟรี ได้แก่ วัคซีนโรคปอดอักเสบ วัคซีนไข้หวัดใหญ่ และวัคซีนโรคไข้เลือดออก ตามคำแนะนำของแพทย์ โดยอธิบายว่าการฉีดวัคซีนปอดอักเสบ จะลดจำนวนผู้ป่วยติดเตียง และป้องกันไม่ให้ผู้สูงวัยเจ็บป่วยหนักได้
- อัพเกรดศูนย์เด็กเล็ก กทม. ให้มีคุณภาพเท่าเอกชน โดยลงทุนศูนย์ละ 5 ล้าน วิโรจน์ยืนยันว่าจะลงทุนปรับปรุงศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ศูนย์ละ 5 ล้านบาท มตลอด 4 ปี พร้อมจัดทำสัญญาจ้างประจำครูและพี่เลี้ยงประจำศูนย์ เพิ่มครูสำหรับเด็กพิเศษที่พัฒนาการช้า พร้อมทั้งเพิ่มศูนย์รับเลี้ยงเด็ก เพื่อลดภาระผู้ปกครองและแก้ปัญหาพื้นที่ขาดแคลน โดยไม่ต้องให้ผู้ปกครองต้องเดินทางไกลเพื่อพาเด็กเล็กไปไว้ไกลบ้าน
จากนั้นวิโรจน์ อธิบายสรุปว่า ที่ผ่านมามายาคติของเมือง ผลักให้คนกรุงเทพฯ ต่อสู้ ทำงานอย่างหนัก เกิดคนจนเมือง โดยไม่มีนโยบายสวัสดิการโอบรับ แต่นโยบายของวิโรจน์พร้อมทลายมายาคตินั้น เพราะการมีรัฐสวัสดิการจะช่วยให้คนกรุงเทพฯ ไม่ต้องกังวลแบกภาระในด้านต่าง ๆ ทั้งรายได้ที่ไม่พอรายจ่าย ทั้งจำนวนผู้สูงอายุในครอบครัว หรือปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการบริการสาธารณะ ทุกคนจะกล้าใช้ชีวิต จะกล้าเดินตามความฝันโดยไม่พะว้าพะวงกับปัญหาที่เกิดจากการทอดทิ้งผู้คน และทำให้กรุงเทพฯ เป็นเมืองแห่งความหวังในที่สุด
