กรุงเทพฯ – เสียงสะท้อนจากชาวบ้านในตลาดนางเลิ้ง เรียกร้องให้เปิดพื้นที่ วิกหนังเก่าสุดคลาสสิค ‘ศาลาเฉลิมธานี’ หรือ โรงหนังนางเลิ้ง หลังปิดปรับปรุงมานานหลายปี มีกำหนดเปิดเมื่อ 3 ปีที่แล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาเปิดอีก
ชาวบ้านที่นี่ ต่างได้รับผลกระทบจากภาวะเศรษฐกิจและท่องเที่ยว รายได้หด จากทั้งโควิดและการปิดปรับปรุงโรงหนัง ขณะที่นักท่องเที่ยวต่างชาติพากันงุนงง เมื่อเห็นช่องเท่ารูหนูผ่านสังกะสีที่ล้อมรอบ ให้ส่องมองสิ่งที่อยู่ด้านใน และต้องสอดมือถือเข้าไปเพื่อถ่ายภาพ แต่ก็พากันหัวเราะชอบใจในสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้พบเห็น สมกับคำว่า ‘Amazing Thailand แดนมหัศจรรย์’
จากการตรวจสอบพบว่า พื้นที่ดังกล่าวถูกปิดกั้นด้วยสังกะสี ล้อมรอบศาลาเฉลิมธานี สูงกว่า 3 เมตร แทบมองไม่เห็นตัวโรงหนังเก่าแห่งนี้ พร้อมปิดป้ายไวนิลประกาศ ระบุข้อความ “พื้นที่ควบคุม หาบเร่ แผงลอย ตลาดนางเลิ้ง อนุญาตเฉพาะผู้ค้าหาบเร่ แผงลอย ที่ได้ลงทะเบียนและได้รับอนุญาตจาก สำนักทรัพย์สินพระมหากษัตริย์ เท่านั้น”
ขณะเดียวกัน ยังมีป้ายแนะนำสถานที่ท่องเที่ยว “ตลาดต้องชม ตลาดนางเลิ้ง” ซึ่งบ่งบอกถึงความเป็นมาของย่านนี้ แหล่งอาหาร นาฏศิลป์ และวัฒนธรรม รวมทั้ง ‘ศาลาเฉลิมธานี’ ที่มีประวัติศาสตร์มายาวนานกว่า 100 ปี ติดตั้งอยู่ที่เดิม
ซึ่งชาวบ้านในพื้นที่ต่างพูดและเรียกร้องเป็นเสียงเดียวกันว่า ต้องการให้เปิดสังกะสีที่ล้อมรอบออก เพื่อให้เห็นทัศนียภาพความสวยงามของ ‘ศาลาเฉลิมธานี’ ให้นักท่องเที่ยวได้ชื่นชมความงามและถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก หลังปิดปรับปรุงมานานหลายปี แม้การปรับปรุงแล้วเสร็จ แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาเปิด ทั้งที่เลยกำหนดมาแล้ว ประมาณ 3 ปี
ก่อนหน้านี้ ชาวบ้านได้ร้องเรียน นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร จัดการแก้ไขปัญหา ในวันที่ลงพื้นที่ผู้ว่าฯ สัญจร เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับจาก ผู้ว่าฯ กทม.แต่อย่างใด อาจเป็นเพราะสถานที่แห่งนี้ อยู่ภายใต้การดูแลของ สำนักงานทรัพย์สินพระมหากษัตริย์ ชาวบ้านเองก็ไม่กล้าจะเรียกร้องไปยังหน่วยงานใดเช่นกัน ได้แต่รอคอยการกลับมาเปิดของโรงหนัง เพื่อจะได้ทำมาหากินดังเดิม และต้องการให้ตรวจสอบว่า มีปัญหาอุปสรรคใดที่ทำให้เมื่อปรับปรุงแล้วเสร็จ จึงยังไม่สามารถเปิดพื้นที่ได้ เพราะถือว่าเป็นหน้าเป็นตา และเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญที่ขึ้นชื่อของย่านนางเลิ้งแห่งนี้
ขณะที่แม่ค้าขายขนมผักกาด ซึ่งร้านอยู่ฝั่งตรงข้ามห่างกันแค่เมตรเดียว ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบหนักสุด เนื่องจากทั้งแสงและความร้อนจากแผ่นสังกะสีสะท้อนเข้าร้านเต็ม ๆ คนเข้ามานั่งกินก็ร้อน อยู่ไม่เป็นสุข
การปิดปรับปรุงโรงหนังเก่าดังกล่าว ประกอบกับสถานการณ์โควิด 19 ระบาด ทำให้ค้าขายยาก รายได้หด กระทบต่อทั้งภาคการค้าขายและท่องเที่ยว
…ยังดี ที่มีการเจาะช่องให้ผู้คน โดยเฉพาะนักท่องเที่ยวที่มุ่งมั่นตั้งใจจะมาเดินเที่ยวชม ได้มีโอกาสเก็บภาพประทับใจแบบไม่รู้ลืม… อย่างนี้ก็มีด้วย!!!
‘โรงภาพยนตร์ศาลาเฉลิมธานี’ หรือ ‘โรงหนังนางเลิ้ง’ สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 6 โดย บริษัท ภาพยนตร์พัฒนากร ถือได้ว่าเป็นโรงหนังแบบอย่างวัฒนธรรมตะวันตก ในยุคแรก ๆ ของเมืองไทย เปิดฉายรอบปฐมฤกษ์ เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2461
มีลักษณะเป็นอาคารโถง 2 ชั้น สร้างด้วยไม้ ดูคล้ายโกดัง ยุคแรกที่นั่งชมเป็นเก้าอี้ไม้แถวยาว ไม่มีการกำหนดเลขที่นั่ง ใครเข้ามาก่อนก็ได้เลือกที่นั่งก่อน ก่อนการฉายหนัง มีการบรรเลงแตรวงเพื่อเรียกความสนใจจากคนดูที่อยู่หน้าโรง เมื่อถึงเวลาหนังฉายแล้ว ก็ย้ายเข้ามาบรรเลงเพลงประกอบหนัง เนื่องจากการฉายหนังในยุคแรกนั้น ยังเป็นการฉายหนังใบ้ ที่ไม่มีเสียงพากย์ประกอบ
ต่อมา โรงหนังนางเลิ้ง ถูกขายกิจการให้ ‘บริษัท สหศีนิมา จำกัด’ ในสังกัดสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ในสมัยรัชกาลที่ 7 ช่วงการสมโภชกรุงเทพมหานคร 150 ปี ถูกเปลี่ยนชื่อมาเป็น ‘ศาลาเฉลิมธานี’ เพื่อให้สอดคล้องกับชื่อโรงหนังที่นำหน้าด้วยคำว่า ‘เฉลิม’ อีก 7 โรง คือ ศาลาเฉลิมกรุง, ศาลาเฉลิมไทย, ศาลาเฉลิมนคร, ศาลาเฉลิมบุรี, ศาลาเฉลิมเวียง, ศาลาเฉลิมรัฐ และศาลาเฉลิมราษฎร์
จากยุคเฟื่องฟู ‘ศาลาเฉลิมธานี’ เคยมีคนดูมากถึงรอบละ 300-400 คน มาสู่ยุคตกต่ำอย่างสุดขีดของวงการภาพยนตร์ไทย ที่มีคนตีตั๋วเข้าไปดูเพียงรอบละไม่ถึง 10 คน กระทั่งปี พ.ศ.2536 จึงถึงคราวต้องยุติกิจการลงในที่สุด ปิดตำนานแหล่งมหรสพอันเก่าแก่ยาวนานถึง 75 ปี คู่ความรุ่งเรืองแห่งย่าน ‘นางเลิ้ง’ ใจกลางกรุงเทพมหานคร กลายมาเป็นโกดังเก็บสินค้า
ต้องรอลุ้นกันว่า หลังปิดปรับปรุงมาถึง 3 ปี… การกลับมาเปิดใหม่ของ ‘ศาลาเฉลิมธานี’ จะถูกพัฒนาเป็นอะไร และจะส่งผลอย่างไรต่อชาวชุมชนนางเลิ้ง ที่รอคอยการกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ของสถานที่ประวัติศาสตร์แห่งนี้
