เชียงราย- 3 พี่น้องสุดรันทด บ้านอยู่เกาะอ่างน้ำ เข้าออกบ้านต้องนั่งแพข้าม ต่างคนต่างพิการ มีเหลือเพียง พี่คนที่ 2 ที่สามารถเข้าออกบ้านได้ ตำแต่น้ำพริก หาตามสวนกิน ไม่เคยกินหมูมา 2 ปี กินแต่น้ำพริก อดมื้อกินมื้อถ้าไม่มีใครเอาอาหารมาให้ บ้านที่ผุพัง ฝนตกก็รั่ว หนาวมาก็ผิงไฟ ถูกปล่อยลอยแพให้ไปอยู่เฝ้าสวนบนเกาะ ต่างคนต่างพิการ และช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
วันที่ 1 ก.ย.2566 ผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่ไปยังอ่างเก็บน้ำ บ้านห้วยไคร้หลวง หมู่ 1 ต.ห้วยไคร้ อ.แม่สาย จ.เชียงราย ได้ข้ามน้ำโดยใช้เชือกดึงแพข้าม ไปยังบ้านหลังเล็กๆที่อยู่เกาะ และเป็นสวน พบกันนางปราณี นั่งคอยดูแลพี่ชายที่ป่วยอาการทางสมอง 2 คน ภายในบ้านไม่มีอะไรมาก สอบถามนางปราณี ทราบว่า ที่กระต๊อบอยู่ด้วยกัน 3 คน มีนายอุดม (พี่ชายคนโต) อายุ 77 ปี พิการทางสมอง ไม่สามารถพูดได้ นายประพันธ์ (คนที่ 2 ) 70 ปี เป็นโรคปอด นางปราณี (คนที่ 3 ) อายุ 58 ปี ป่วยด้วยเส้นเลือดตีบ ความดัน เดินลำบาก และมีน้องสาวอีกคนที่มีครอบครัวไปย้ายอยู่ต่างจังหวัด
ที่ต้องมาอยู่บ้านเกาะ เกิดจากก่อนหน้าที่ยังแข็งแรงเคยไปทำงาน กทม.ได้เงินมาจำนวนหนึ่ง ได้ซื้อที่ดินเอาไว้ประมาณ 1 งาน 3 ตารางวา โดยใช้ชื่อน้องสาวเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ ไม่นานน้องสาวได้เอาที่ดินไปจำนองนำเงินไปใช้ แต่ไม่สามารถจ่ายดอกเบี้ย ผู้จำนองจะยึดที่ดิน ทางน้องสาวจึงตัดสินใจขาย ได้เงินมา 800,000 บาท โดยทางน้องสาวได้แบ่งเงินให้ นายอุดม-นายประพันธ์-นางปราณี คนละประมาณ 120,000 บาท ด้านนายประพันธ์ ซึ่งก่อนหน้ามีภรรยาอยู่แล้ว แต่ได้กลับไปอยู่ จ.เลย นายประพันธ์ จึงนำเงินส่วนตัว และส่วนแบ่งของนายอุดมพี่ชายคนโต (พิการทางสมอง)ไปด้วย ส่งให้ภรรยาเพื่อต้องการให้ภรรยากับมา สุดท้ายเงินหายคนหายหมด เหลือแต่ในส่วนของนางปราณี 120,000 บาท เมื่อไม่มีที่ดินอยู่อาศัย จึงได้ของอาศัยที่ดินของญาติฝ่ายพ่อ ที่อยู่ปัจจุบันอาศัยอยู่ โดยนำเงินให้หลานชายเก็บ (ลูกน้องสาว) และช่วยสร้างกระต๊อบให้อยู่อาศัย ที่เหลือหลานชายเก็บ คอยซื้อข้าวสารมาส่งให้ ซึ่งตอนนี้ทราบว่าเหลือประมาณ 2 หมื่นกว่า เหลือประทังชีวิตให้ถึงที่สุด
ซึ่งทุกวันอยู่ด้วยกัน 3 พี่ชายพิการทางสมอง นอนด้านนอก พี่ชายไปนอนในสวน ส่วนตัวนางปราญีนอนในห้องเล็กๆ นางปราณี กล่าวว่า ทุกวันเวลาป่วยจะไปรักษา ไม่กล้านั่งแพ เพราะกลัวตกน้ำ ด้วยที่แข่งขาไม่ดี ไม่กล้านั่งแพออกไป นายอุดม (พี่ชายคนโต พิการสมอง) ก็กลัวน้ำ จึงไม่มีใครออกไปไหน มีแต่นายประพันธ์ (พี่ชายคนที่ 2 ) ที่สามารถออกไปได้เพียงคนเดียว มีอีกเส้นทางที่จะออกไปได้ คือไปทางหลังเขา ต้องเดินทางอีกไกล ซึ่งปัจจุบันจึงถูกปล่อยปะละเลย ไม่ได้รับสิทธิ์จากหน่วยงาน เพราะขาดการเข้าถึง
ในส่วนเรื่องอาหารการกิน เวลาไม่มีข้าว จะโทรไปหาหลานชายที่เก็บเงินไว้ให้ ซื้อข้าวมาให้ แต่มาพักหลังหลานชายเริ่มบ่น จึงมีเท่าไรก็กินเท่านั้น ทุกวันกินแต่น้ำพริก หาผักในสวนมากิน เป็นแบบนี้ทุกวัน หมูนานกว่า 2 ปีไม่เคยได้กิน ไฟฟ้าก็โซล่าร์เซลล์ หากเสียแล้วก็เสียเลย ซึ่งตอนนี้อยากจะออกไปอยู่ด้านนอก ไม่อยากอยู่ตรงนี้ กลัวตกน้ำตาย เนื่องจากแข่งขาไม่ดี เวลาเป็นอะไรไปไม่มีใครช่วยได้ จึงอยากร้องหน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ขอความช่วยเหลือ ย้ายออกไปอยู่ด้านนอก
