เปิดเทอมวันแรกก็วุ่นกันทั้งโรงเรียน นักเรียนวัย 7 ขวบหาย ไปจากห้องเรียน ครูและเจ้าหน้าที่โรงเรียนปูพรมหากันอยู่นาน สุดท้ายเด็กเดินออกจากแถวที่นั่งรอผู้ปกครอง
เมื่อเวลา 15.00 น. วันที่ 17 พฤษภาคม 2565 ผู้สื่อข่าวรับแจ้งจากผู้ปกครองว่าให้ช่วยประกาศตามหาลูกชายชื่อ ด.ช.กิตพงษ์ บัวอ่อง หรือน้องปลื้ม อายุ 7 ปี หลังจากที่เมื่อช่วงเช้าผู้ปกครองได้พาน้องปลื้ม มาส่งที่โรงเรียนเทศบาล 4 สิทธิชัยอุปภัมย์ ต.ปากน้ำ อ.เมือง จ.สมุทรปราการ และช่วงบ่ายทางโรงเรียนได้โทรมาแจ้งว่าลูกของตนหายออกไป โดยครูหลายท่านได้ออกค้นหาทั้งโรงเรียนและค้นหาตามซอยต่าง ๆ ในพื้นที่โดยรอบโรงเรียนตั้งแต่ช่วงเที่ยง และตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงเรียนที่หน้าประตูโรงเรียนแต่ไม่พบว่าเด็กเดินออกไปจากโรงเรียน จึงพยายามค้นหาทั่วโรงเรียนแต่ก็ไม่พบ ซึ่งทางผู้ปกครองเดินทางไปแจ้งความร้องทุกข์กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.เมืองสมุทรปราการ เพื่อขอกำลังตำรวจมาช่วยค้นหา แต่ระหว่างเดินทางไปโรงพัก ทางโรงเรียนก็ได้โทรมาแจ้งว่าพบตัวเด็กแล้ว แม่ของเด็กถึงกลับร้องไห้โฮด้วยความดีใจ จึงรีบเดินทางกลับมาที่โรงเรียน
ทางด้าน ผอ.โรงเรียนเทศบาล 4 กล่าวว่า ทราบว่าเด็กหายเมื่อช่วงเที่ยงที่ผ่านมา หลังทางคุณครูแจกถาดข้าวให้เด็กทานข้าวแต่พบว่าตอนเก็บถาดมีเพียง 26 ใบ ทั้งที่เด็กในชั้น มี 27 คน อีกใบเด็กไม่มารับเพราะตอนแจกต้องแจกรายบุคคล จากนั้นจึงทราบว่าเด็กหายทางคุณครูก็รีบช่วยกันค้นหาตามห้องน้ำ ตามอาคารเรียนและทุกที่ของโรงเรียนรวมถึงนอกโรงเรียนและตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงเรียนแต่ก็ไม่พบ เพราะตอนเที่ยงเป็นเวลาปล่อยเด็กนักเรียนชั้นอนุบาล ส่วนเด็กที่หายปกติเรียนชั้นอนุบาล 3 แต่ที่ผ่านมาเรียนออนไลน์แล้ววันนี้เป็นการเรียนออนไซต์เป็นวันแรกซึ่งเด็กกลับครูไม่ค่อยได้เจอหน้ากันอาจจะจำกันไม่ได้ ซึ่งจากการค้นหาอยู่นานแต่ไม่พบ ทางโรงเรียนจึงโทรแจ้งผู้ปกครองให้มาที่โรงเรียนแล้วก็ร่วมกันค้นหาทุกที่ในโรงเรียนแต่ก็ไม่พบ
นางนิธิกานต์ อายุ 57 ปี ยายของเด็กเล่าว่า แม่น้องปลื้มมาส่งน้องที่โรงเรียนเมื่อเช้าแล้วช่วงเที่ยงทางโรงเรียนโทรมาแจ้งคุณแม่เค้าว่าน้องปลื้มหายไปจากโรงเรียน ทางตนและแม่น้องพร้อมคนที่บ้านจึงรีบเดินทางมาที่โรงเรียนเพื่อช่วยกันค้นหา เบื้องต้นตนคาดว่าน้องอาจจะหลงชั้นเพราะมาเรียนวันแรกเพราะน้องเพิ่งขึ้น ป.1 ปีนี้
นาย พสิษฐ์ อายุ 63 ปี เล่าว่า ขณะที่ตนกำลังเดินหาหลานในโรงเรียนจู่ๆหลานตนเดินออกมาจากแถวที่นักเรียนนั่งรอผู้ปกครองมารับ เดินมากอดขาตน ตอนแรกนึกว่าพี่ชายเขาเพราะหน้าคล้ายกัน ตนจึงดูป้ายชื่อพบว่าเป็นหลานคนที่ตามหาอยู่ ตนดีใจถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ จากการสอบถามคุณครูท่านหนึ่งทราบว่าเด็กไม่ได้หายไปไหน อยู่กับครูอีกคนในห้องธุรการ ช่วงเช้าน้องมีอาการเหมือนจะไม่สบายทางคุณคือจึงให้ทานยาแล้วนอนพักผ่อนที่ห้องธุรการเพื่อแยกจากเด็กๆ คนอื่น พอถึงเวลาเลิกเรียนน้องก็ลงมารอที่แถว แต่คุณครูไม่เรียกชื่อก็รอจนนาทีสุดท้าย จนเหลือคนสุดท้ายจึงเดินมาหาคุณตาเอง เมื่อคุณตาถามหลานว่าเห็นตาเห็นแม่หรือเปล่า หลานบอกว่าเห็นแต่ไม่กล้าเดินออกจากแถวเพราะครูยังไม่เรียกชื่อ
