กฎหมาย 4 ฉบับเอาผิดรังนกไม่ได้!! ลูกน้ำตาร่วงหมดทางสู้ พ่อแม่ยังสู้ต่อขอที่พึ่งสุดท้าย เตรียมเอกสารฟ้องศาล หลังทนมานานกว่า 10 ปี
เวลา 9.30 น. วันที่ 22 มกราคม 2562 นายสมบัติ ธรรมโชติ หัวหน้าเขตห้ามล่าสัตว์ป่าคุ้งกระเบน ศูนย์ศึกษาการพัฒนาอ่าวคุ้งกระเบน นายกนก ใจรักษ์ นายอบต.วังกระแจะ นายนที ธรรมพิทักษ์พงษ์ ผู้อำนวยการสำนักงานทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมจังหวัดตราด ตัวแทนจากสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดตราด ร่วมตรวจสอบอาคารพาณิชย์สองชั้นเลขที่ 998/1, 998/2 และ 998/4 ม.1 ถนนชลประทาน ต.วังกระแจะ อ.เมือง จ.ตราด ของนายสมชาย วิริยะบำเพ็ญกุล ที่ดัดแปลงเป็นอาคารเลี้ยงนกนางแอ่ง หลังร้อยตำรวจโทสุนันท์ แดงศรี และครอบครัว ทำหนังสือร้องเรียนหัวหน้าสายตรวจสัตว์ป่าสาย 3 สำนักอนุรักษ์ที่ 2 (ศรีราชา) เมื่อวันที่ 22 มกราคม 2562 เพราะบ้านติดกับอาคารรังนกนางแอ่ง ได้รับความเดือนร้อนจากการเลี้ยงนกนางนางแอ่งมานานกว่า 10 ปี
ร้อยตำรวจโทสุนันท์ พาคณะเดินสำรวจบ้านที่มีพื้นที่ติดกับอาคารพาณิชย์ของนายสมชาย ชี้ให้เห็นผลกระทบจากการเลี้ยงนกนางแอ่น ทั้งเสียงดังจากเครื่องเสียงที่เรียกนก มูลนกที่ถ่ายบนหลังคาบ้าน กลิ่นเหม็นจากการเลี้ยงและการปล่อยน้ำเสียจากอาคารหลังนี้ ซึ่งเป็นแบบนี้มานานกว่า 10 แล้ว หลังจากเดินทางสำรวจแล้ว นายสมบัติ ธรรมโชติ นำทุกฝ่ายมานั่งคุยปรึกษาหารือเพื่อหาทางออกร่วมกัน โดยร้อยตำรวจโทสุนันท์ ได้นำกฎหมาย 4 ฉบับ คือ พระราชบัญญัติควบคุมการก่อสร้างอาคาร พระราชบัญญัติการผังเมือง พระราชบัญญัติสาธารณสุข และพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองป่า พ.ศ.2535
นายสมบัติ ได้ชี้แจงว่า พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองป่า พ.ศ.2535 นกนางแอ่นหรือนกอีแอน เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ประเภทนก ลำดับที่ 862 ซึ่งห้ามผู้ใดล่าหรือพยายาม ตามมาตรา 16 และ 17 ส่วนการดัดแปลงอาคารที่อยู่อาศัยของนกนางแอ่น เพื่อให้นกเข้ามาทำรังนั้น โดยไม่ได้มีการล่าทำอันตรายแก่นกนางแอ่น ถือว่าไม่มีความผิดตามมาตรา 21 แม้ว่านกนางแอ่นจะเป็นสัตว์ป่า แต่มาทำรังในอาคาร ซึ่งไม่ใช่ป่า ถือว่าไม่มีความผิด
ขณะที่นายกนก ใจรักษ์ นายกอบต.วังกระแจะ กล่าวว่า อาคารหลังนี้ที่ดัดแปลงเป็นบ้านรังนก ไม่สามารถเอาผิดได้ เนื่องจากการก่อสร้างอาคารหลังนี้ สร้างเมื่อปี 2532 ต่อเติมหรือดัดแปลงปี 2534 แต่อบต.วังกระแจะ เกิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2538 และมีกฎหมายควบคุมอาคาร เมื่อปี 2539 ซึ่งหากอบต.วังกระแจะ ไม่สามารถเอาผิดย้อนหลังได้
ส่วนที่ตัวแทนจากสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดตราด ชี้แจงว่า หลังจากร่วมสำรวจพื้นที่แล้ว ไม่พบกลิ่นเหม็น จากมูลนกนางแอ่ง แต่หากทางผู้ร้องต้องการให้ทางสาธารณะสุขจังหวัดตราด นำเครื่องมาตั้งวัดค่าความดังของเสียงเรียกร้องและใช้หลักวิทยาศาสตร์ในการวัดค่าความสะอาดของมูลนกนั้น สามารถทำการทดสอบได้ แต่หลังจากทดสอบแล้วทั้งสองฝ่ายต้องยอมรับผลการทดสอบด้วย
ขณะที่กฎหมายพระราชบัญญัติการผังเมือง บนพื้นที่ดังกล่าวที่เกิดข้อพิพาทกัน ไม่มีเจ้าหน้าที่เดินทางมาชี้แจง แต่ตามเขตผังเมืองรอบตราด พ.ศ.2558 ระบุว่า ในข้อ 6 เป็นที่ดินที่ห้ามใช้ประโยชน์ เลี้ยงสัตว์ป่าตามกฎหมายว่าด้วยการสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่าเพื่อการค้า
ซึ่งหลังจบการประชุมแล้ว ลูกสาวร้อยตำรวจโทสุนันท์ แดงศรี ที่ร่วมรับฟังคำชี้แจงด้วย ถึงกับกลั้นน้ำตาไหวไม่อยู่ และเสียใจกับการชี้แจงที่เกิดขึ้น เพราะกฎหมายไม่สามารถทำอะไร ทั้งที่ครอบครัวของตัวเองต้องทนทุกข์กับปัญหานี้มานานกว่า 10 ปี
ด้านนายสมชาย วิริยะบำเพ็ญกุล กล่าวว่า เรื่องนี้มีการร้องเรียกมาด้วยตลอด ตนเองในฐานะผู้ประกอบการพยายามแก้ไขตามคำร้องของคู่กรณีตลอด แต่คู่กรณีก็ยังร้องเรียกไม่เลิก เพราะต้องการให้ตนเองซื้อบ้านของผู้ร้องมากกว่า จึงเป็นสาเหตุผู้ร้องร้องไม่เลิก ซึ่งตนเองก็พยายามแก้ไขให้ตลอด หากยังไม่พอใจก็คงต้องปล่อยให้เป็นตามกระบวนการ
ร้อยตำรวจโทสุนันท์ แดงศรี กล่าวหลังจาก จบการพูดคุย รู้สึกเสียใจกับกระบวนการยุติธรรม ที่หน่วยงานรัฐไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ ทั้งที่กฎหมายเขียนไว้อย่างชัดเจน และหลังจากนี้จะรวบรวมเอกสารทั้งหมด เตรียมยื่นฟ้องศาล เป็นที่พึ่งสุดท้าย ส่วนที่ถูกกล่าวหาว่าร้องไม่เลิกเพราะต้องการให้คู่กรณีซื้อบ้านนั้น ตนเองพูดจริง แต่เป็นการพูดประชดเท่านั้น ครั้งหนึ่งที่เคยเข้าไปพูดคุยกับคู่กรณี
