เวลา 10.25 น. วันที่ 18 ก.พ.63 พ.ต.ท.ชยันต์ สีเกี๋ยง สารวัตรเวรสอบสวน สภ.สระโบสถ์ ลพบุรี ได้รับแจ้งจากนายชัยวุฒิ ชอบคุย กำนันตำบลมหาโพธิว่า มีลูกบ้านป่วยหมดสติกลางไร่มัน ท้ายหมู่บ้านติดเขาฝาระมี ขอสนับสนุนแพทย์พยาบาลและกู้ภัยฯ ช่วยเหลือด่วน สารวัตรเวรจึงได้ประสานรถกู้ชีพ รพ.สระโบสถ์ และสมาคมกู้ภัยโคกสำโรงสงเคราะห์รุดเดินทางไปยังจุดเกิดเหตุ
ที่เกิดเหตุกลางไร่มันติดเขาฝาระมี ระยะทางประมาณ 15 กิโลเมตร กู้ชีพฯ กู้ภัยฯ ต้องใช้เวลาในการเดินทางร่วม 1 ชั่วโมงเศษ เนื่องจากไม่มีเส้นทาง ต้องอาศัยเส้นเส้นทางธรรมชาติ ลัดเลาะไปตามเชิงเขา ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุ พบชาวบ้านอยู่ที่เกิดเหตุ 3 คน พาเดินไปดูร่างนายประเทือง กอพงษ์ อายุ 80 ปี อยู่บ้านเลขที่ 100/4 หมู่ที่ 4 ต.มหาโพธิ อ.สระโบสถ์ ลพบุรี ในสภาพนอนหงาย ซึ่งจากการพิสูจน์พบว่าเสียชีวิตแล้ว โดยมีลูกสาวนั่งร้องให้อยู่ใกล้ศพพ่อ กู้ชีพฯ จึงได้ประสานตำรวจ และแพทย์เพื่อทำการชันสูตรพลิกศพ ซึ่งต้องรอเวลาอีกกว่าชั่วโมง จากการชันสูตรพลิกศพไม่พบบาดแผลและร่องรอยการถูกทำร้าย จึงได้นำส่งส่งพิสูจน์ ที่ รพ.สระโบสถ์ ในเบื้องต้นคาดเสียชีวิตเนื่องจากโรคลมแดด หรือฮีทสโตรก วาวะขาดน้ำ อีกทั้งประกอบกับอายุมาก
จากการสอบถามนางฉลาด ภรรยา ทราบว่าคุณตาประเทือง ได้ว่าจ้างรถไถไปขุดหัวมันประมาณ 2 ไร่เศษ เนื่องจากสามีพยายามที่จะใช้แรงตัวเองขุดเพื่อประหยัดเงินมาหลายวันแล้ว แต่เนื่องจากดินระหว่างข้างเขาแข็งเกินกำลัง ซึ่งเมื่อเช้าตนเองก็บอกว่าให้ลูกๆ หลานไปเถอะ อากาศมันร้อนและไม่มีที่หลบแดด จนมาทราบจากเจ้าของรถไถที่โทรบอกกับกำนันว่าสามีมีอาการกระวนกระวาย ปัสสาวะ อุจจาระรดกางเกง นอนหายใจรวยรินใต้กองต้นมันที่ตั้งสุมกองกันแดด กลางไร่ จึงได้นั่งรถจักรยานยนต์มาดูพบสามีเสียชีวิตแล้ว
ด้านนายชัยวุฒิ ชอบคุย กำนันตำบลมหาโพธิ เล่าว่า เมื่อตนเองได้รับโทรศัพท์ จึงรีบแจ้งตำรวจ แต่ก็ไม่สามารถช่วยตาประเทืองได้ทัน ซึ่งกำนันเล่าว่า บ้านตาประเทืองมีฐานะยากจน แต่เป็นคนสู้ชีวิต กะว่าเย็นนี้จะประกาศเสียงตามสายให้ลูกบ้านที่ไม่มีสมาร์ทโฟน ได้ไปลงทะเบียนเพื่อรับสิทธิ์ “เราชนะ” ที่ทางธนาคารกรุงไทยจะมาเปิดให้บริการในพื้นที่ ต.มหาโพธิ์ อ.สระโบสถ์ ในวันที่ 22 ก.พ.64 นี้ ซึ่งได้ตรวจสอบแล้ว นายประเทืองก็เป็นผู้ที่มีสิทธิ์ ได้รับเงินเยียวยา 7,000 บาท ซึ่งก็เป็นอีกหนึ่งความหวังของครอบครัว แต่ต้องมาเสียชีวิตไปก่อนที่จะได้รับสิทธิ์ดังกล่าว ซึ่งตนเองก็รู้สึกสงสารเห็นใจในความต่อสู้ของนายประเทือง ที่ไม่ย่อท้อ ไม่รอคอยความหวัง ต่อสู้เพื่อครอบครัวจนวาระสุดท้ายในไร่ของตัวเอง
