หนุ่มก่อสร้างตกนั่งร้านที่วัดสูง 5 เมตรปางตายนอนรักษาตัวที่โรงยาบาล มีคนทรงมาบอกว่าตนลบหลู่ดูหมิ่นสถานที่ จึงทำขันธ์ 5 ขอขมาเหลือเชื่อไม่นานอาการทุเลาทันตา เท่านั้นยังไม่พอเก็บหอยเชอรี่มาทำอาหารกินเคี้ยวมุกเมโล่สีชมพูคาปาก คาดหลวงปู่ดำ วัดบ่อเสมาที่ตนลบหลู่ ดลบันดาลกลับมาให้โชคกับตนเองและครอบครัว แต่จะเป็นมุกเมโลหรือไม่นั้น ต้องให้ผู้ที่มีความรู้เรื่องมุกเมโลพิสูจน์ หากจริงพร้อมที่จะขาย เอาเงินมารักษาตัวเองและบูรณะวัด
หนุ่มใหญ่ผู้รับเหมาก่อสร้าง พบเม็ดมุกเมโลสีชมพู ในตัวหอยเชอรี่ ซึ่งเก็บจากในคลองน้ำจืดธรรมชาติ ตำบลยางโทน อำเภอหนองม่วง จังหวัดลพบุรี มาทำกับข้าว เมนูผัดกระเพรา ระหว่างที่กำลังเคี้ยวอย่างอร่อยปรากฏว่าฟันก็ไปกระทบกับก้อนแข็งๆ ซึ่งคิดว่าก้อนหิน กรวด จึงคายทิ้งออกจากหมดอร่อย ความสงสัยยังคาใจจึงหยิบขึ้นมาดู สังเกตพบไม่ใช่หิน ไม่ใช่กรวด แต่เป็นเม็ดกลม สีน้ำตาลอมชมพู นึกขึ้นได้ว่านี้มันคือเม็ดมุกเมโล ในหอยที่ผู้โชคดีเขาเจอกันหรือไม่ จึงได้นำมาเก็บไว้ รอผู้ที่มีความรู้ตรวจสอบว่าเป็นมุกเลโล ไข่มุกที่เกิดจากธรรมชาติราคาแพงจริงหรือไม่
ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปพบกับ นายศรัณพยงค์ (หรือทัศ) คล้อยนาค อายุ 53 ปี อยู่บ้านเลข 69/2 หมู่ 1 ตำบลยางโทน อำเภอหนองม่วง จังหวัดลพบุรี อาชีพรับเหมาก่อสร้าง ที่ร่างกายยังได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ ได้หยิบเอาเม็ดคล้ายมุกเมโล ที่เก็บรักษาเอาไว้ในตลับใส่ทองรูปพรรณมาให้ ผู้สื่อข่าวได้ถ่ายภาพพบว่าเม็ดคล้ายมุกเมโลมี ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 7-8 มม. สีน้ำตาลอมชมพู เมื่อนำไปถูกแสงแดดจะมีสีชมพูระยิบระยับสวยงาม นายศรัณพยงค์ ได้เล่าให้ผู้สื่อข่าวถึงที่มาของเม็ดคล้ายมุกเมโล ว่า ตนเองอาชีพรับเหมาก่อสร้างก่อนหน้านี้ประมาณต้นเดือนสิงหาคม ได้ไปรับเหมาสร้างศาลาธรรมะสังเวช ที่วัดบ่อเสมา อ.หนองม่วง แต่ขณะทำงานได้พลัดตกจากนั่งร้าน ความสูงประมาณ 5 เมตร ได้รับบาดเจ็บสาหัสกระดูกสะโพกหัก แขนซ้ายหักหลายท่อน รักษาตัวอยู่ที่ รพ.บ้านหมี่ ซึ่งหมอบอกว่าต้องรักษานานกว่า 2 เดือนถึงจะหาย และต้องทำกายภาพบำบัดอีกระยะถึงจะกลับมาเป็นปกติ ซึ่งในขณะทำการรักษาอยู่ใน รพ.ได้มีญาติมาบอกว่าตนเองได้ไปลบหลู่สถานที่ จึงขออนุญาตหมอเพื่อไปขอขมา ทำขันธ์ 5 ตามความเชื่อและคำบอกเล่าของญาติ และได้ขอพรจากศาลหลวงปู่ดำ ที่ได้มรณภาพไปนานแล้ว เหลือเชื่อไม่นานตนเองก็มีอาการทุเลาอย่างรวดเร็ว จนมาพักรักษาตัวที่บ้านได้ก่อนกำหนด
หลังจากนั้นต่อมาวันที่ 15 ตุลาคม 2565 ที่ผ่านมา ตนอยากกินหอยเชอรี่ จึงให้คนในบ้านไปงมที่คลองข้างวัดบ้านยางโทน ซึ่งเป็นคลองน้ำจืดธรรมชาติ หลังนำมาทำอาหารเมนูผัดกระเพรากินกันในครอบครัว อย่างอร่อยสมใจอยาก มากจนกินกันไม่หมด พอวันรุ่งขึ้นแม่ตนจะเอาหอยเชอรี่ที่เหลือไปทิ้ง ตนเห็นนึกเสียดายจึงให้แม่กลับเอามาอุ่นกินอีกครั้ง คราวนี้พอตักเข้าปากกินสัก 2-3 คำ ปรากฏว่าฟันเคี้ยวไปกระทบกับก้อนอะไรแข็งๆ อยู่ในเนื้อหอยจึงคายทิ้งไว้กับพื้นข้างชามข้าว หลังจากอิ่มแล้วจึงเอะใจหยิบมาดูอีกทีพบว่าเป็นเม็ดกลมๆ ทดลองโยนลงพื้นกระเบื้อง กลับเด้งขึ้นคล้ายไร้น้ำหนัก ด้วยความสงสัยจึงเอามาส่องดูใกล้ นึกได้ว่ามันคล้ายกับเม็ดมุกเมโล ที่กำลังเป็นข่าว หรือว่าตนอาจกำลังจะโชคดี ตามคำอธิษฐานขอไว้กับหลวงปู่ดำ จึงนำมาเก็บรักษาไว้ที่บ้านเพื่อรอติดต่อกับนักข่าวให้ช่วยเผยแพร่ข่าวนี้ไปให้ผู้ที่มีความรู้มาตรวจสอบว่า จะเป็นมุกเมโลหรือไม่ หาก เป็นมุกเมโลจริง ๆ ตนก็พร้อมที่จะขายให้กับคนที่มารับซื้อเพื่อเอาเงินมารักษาตัว และทำบุญให้กับวัดบ่อเสมาต่อไปสอบถามรายละเอียดหรือขอดูได้ที่ หมูที่ 1 ต.ยางโทน อ.หนองม่วง ลพบุรี โทร 064-8260594
