วันที่ 16 พ.ย. 2565 ตำรวจ สภ.บ้านหมี่ ได้รับแจ้งจากพลเมืองดีว่า ขณะนี้ได้มีชายอายุประมาณ 30 ปี สักยันต์เต็มตัว นอนร้องโอยๆ อยู่ที่หน้ากุฏิพระภายในวัดเชียงงา ต.เชียงงา จึงได้ประสานตำรวจสายตรวจ พร้อมด้วยเจ้าหน้าที่เทศบาลบ้านหมี่ เดินทางไปตรวจสอบ
ที่ใต้บันไดชั้นล่างหน้ากุฏิพระ มีชายสวมเสื้อยืดแขนสั้นสีดำ กางกางขาสั้นสีดำ นอนหงายมือกอดอกไม่ไหวติง ตำรวจได้เรียกอยู่นานแต่ไม่มีท่าทีจะลุก ได้ยินแต่เสียงอือๆๆ แต่ตำรวจก็ไม่ผลีผลาม จนผ่านไปประมาณ 15 นาที จะตัดสินใจเรียกรถพยาบาล รถกู้ภัยฯ มารับ ชายคนดังกล่าวทนรบเร้าการเรียกการปลุกไม่ไหวได้งัวเงียตื่นขึ้นมาท่าทีงงๆ ถามตอบไม่รู้เรื่อง จนสุดท้ายทราบว่าเป็นชาวอำเภอบ้านหมี่แน่นอน เพราะสักยันต์ไว้ที่ต้นแขนขวา ทราบชื่อต่อมาชื่อนายเพชร (ไม่ทราบนามสกุล อายุ) ชาวบ้าน ต.สนามแจง อ.บ้านหมี่ พอเจ้าหน้าที่ตำรวจถามว่าเดี๋ยวจะไปส่ง เท่านั้นเองนายเพชรก็ล้มตัวลงนอนราบ บอกคำเดียวเดินไม่ได้ๆๆ ไปไม่ไหว จนตำรวจต้องเกลี้ยกล่อมว่าไม่ส่งโรงพัก จะไปส่งบ้าน สุดท้ายยอมเดินไปขึ้นรถตำรวจ แต่ไม่ขอกลับบ้านขอไปนอนที่โรงพยาบาลบ้านหมี่ดีกว่า
จากการสอบถามพระตุ๋ย อายุ 62 ปี พระลูกวัดเชียงงา เล่าว่าตนเองตื่นขึ้นมาแต่เช้ามืดเพื่อจะออกบิณฑบาต เมื่อเปิดประตูห้องออกมา กลับมาพบนายเพชรนอนร้องโอดโอย ท่าทีไม่น่าไว้ใจตนเองกลัวว่าจะเป็นพวกติดยาคลั่งยา ซึ่งได้แต่แอบมองเพราะไม่มีโทรศัพท์ จนรุ่งเช้าลูกหลานมาทำบุญวันพระพบเข้า จึงได้โทรแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจดังกล่าว เบื้องต้นคาดว่านายเพชรคงจะเมาเหล้า เมายา เดินโซซัดโซเซมาเข้ามาตีเนียนนอนหลับหน้ากุฏิก่อนรุ่งสาง ซึ่งคงจะหนาวเพราะนอนกับพื้นปูน และอากาศเย็นจึงได้ร้องโอยๆๆ ด้วยความหนาวเหน็บ
