วันที่ 4 ธ.ค.2565 สมาคมกู้ภัยโคกสำโรงสงเคราะห์ ลพบุรี ได้รับแจ้งจากชาวบ้าน ต.สะแกราบ อ.โคกสำโรง ลพบุรี ขอความช่วยเหลือหญิงสาวที่ใส่แหวน และน็อตไว้ที่นิ้วมาหลายปี จนเนื้อที่นิ้วกลืนแหวนกลืนน็อต นิ้วเริ่มเน่าเหม็นเป็นแผลลุกลาม และไม่มีความรู้สึก จึงได้เดินทางไปตรวจสอบ
เมื่อเจ้าหน้าที่เห็นนิ้วต้องเบือนหน้า เพราะนิ้วนางซ้ายของหญิงสาวคนดังกล่าว มีบาดแผลฉกรรจ์ ข้อบวมเป่ง นิ้วเน่า ส่งกลิ่นเน่าเหม็นตลบอบอวล นั่งหน้าซีดด้วยความกลัว จากการตรวจสอบพบว่าที่นิ้วนางซ้ายมีแหวนอยู่ด้านนอก และน็อตตัวเมียติดคาอยู่ด้านใน ซึ่งทราบจากญาติว่าทั้งแหวนและน็อตที่เห็นนั้นติดนิ้วน้องมาหลายปีแล้ว บังคับให้ไปหาหมอเพื่อเอาออกก็กลัว ปล่อยทิ้งไว้จนเนิ่นนาน ทนความเจ็บปวดไม่ไหวตัดสินใจโทรหากู้ภัยฯ ให้ช่วยด่วน
เจ้าหน้าที่กู้ภัยฯ ต้องใช้หินเจียมือถือขนาดเล็ก มีอุปกรณ์กันความร้อนและกันถูกเนื้อแหย่รองไว้ที่นิ้ว แล้วค่อยๆใช้เครื่องเจีย จนสามารถนำแหวนออกมาได้ น้ำเลือดน้ำหนองที่คั่งค้างไหลนองพื้น เมื่อน้องได้หายเจ็บปวดสักครู่กู้ภัยฯ ได้เริ่มลงมือตัดน็อตตัวเมีย ที่ทั้งหนาและแข็ง ท่ามกลางเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดและความกลัว กู้ภัยฯ และญาติต้องคอยปลอบประโลม ใช้น้ำเกลือบริสุทธิ์ และแอลกอฮอล์ล้างแผล หล่อเลี้ยงไม่ให้เกิดความร้อนจนเกินไป และกันแผลติดเชื้อ ผ่านไปประมาณ 20 นาที ก็สามารถตัดน็อตขาด และตัดอีกฝั่งได้ในเวลาต่อมา ได้สำเร็จ ปลอดภัยนำตัวส่งรักษาต่อที่ รพ. ซึ่งถือว่าได้ตัดสินใจเอาทั้งแหวนและน็อตออกได้ทันเวลา ก่อนที่จะต้องเสียนิ้วไป ซึ่งขอเตือนเป็นอุทาหรณ์อย่าได้ปล่อยทิ้งไว้เช่นนี้ ไม่รู้ว่าน้องทนอยู่ได้อย่างไรตั้งหลายปี
