‘อานนท์ นำภา’ เขียนจดหมายฉบับที่ 3 ถึงทูตเยอรมัน เล่าชีวิตซ้อมเปียโนในเรือนจำ พลันคิดถึงลูกสาววัย 5 ขวบ
เมื่อวันที่ 10 มกราคม 2565 เฟซบุ๊ก อานนท์ นำภา ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน และแกนนำราษฎร ซึ่งขณะนี้เจ้าตัวถูกคุมขังระหว่างการพิจารณาคดี ม.112 อยู่ ณ เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร เป็นเวลากว่า 4 เดือนแล้วนั้น
ล่าสุด เฟซบุ๊กของเจ้าตัวได้เผยแพร่ข้อความเป็น จดหมายเปิดผนึกถึงเอกอัครราชทูตเยอรมนีประจำประเทศไทย (ฉบับที่ 3)
.
เนื้อหาในจดหมาย ระบุว่า 10 ม.ค. 2565 ต้องขออภัยท่านที่ขาดหายการเขียนจดหมายถึงท่านหลายวันเนื่องจากกระผมเป็นไข้หวัดแต่ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว ความจริงอยู่ในเรือนจำกระผมพยายามออกกำลังกายและกินของที่มีประโยชน์แต่คงเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงและอาการนอนน้อยร่างกายจึงส่งสัญญาณเตือนมายังกระผม ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาเลยกินยาและนอนทั้งกลางวัน กลางคืน น้ำหนักขึ้น 2-3 กิโลได้กระมัง
.
ขณะที่กระผมป่วยอยู่นั้นกระผมมีความสุขมากเพราะมันทำให้กระผมฝันถึงบ้าน ฝันถึงคนหลายคนที่ไม่อาจพบหน้ากันในชีวิตจริงความคิดถึงก็ส่วนหนึ่ง ภาพหนึ่ง ความรู้สึกหนึ่ง แต่ความฝันมันเสมือนจริงมากกว่าเพราะในฝันกระผมได้พูดคุยได้ใกล้ชิดโอบกอดให้กำลังใจกันและกัน
.
เพื่อเติมเต็มความฝันและความคิดถึง กระผมจะทำกิจกรรมบางอย่างเพื่อให้ความคิดถึงนั้นสามารถสัมผัสได้มากขึ้นคือในตอนเช้ากระผมจะนำถังน้ำไปขอน้ำร้อนที่โรงเลี้ยงมาแช่เท้า การได้นั่งแช่เท้าในน้ำอุ่น มองไปที่ฟ้าแสนไกลมันทำให้กระผมคิดถึงคนรักของกระผมตอนที่เราอยู่ด้วยกันเธอชอบจัดแจงน้ำอุ่นๆและสมุนไพรมาชวนกระผมแช่เท้าบ่อยครั้ง บางครั้งสมุนไพรที่เธอนำมาผสมน้ำคล้ายๆ สีของขมิ้นมีกากของสมุนไพรลอยผิวน้ำมองดูแล้วมันดูอี๋ๆ แต่เราก็มีความสุข และขณะที่กระผมแช่เท้าในนี้กระผมก็มีความสุขที่ได้คิดถึงเธอที่อยู่ไกลๆ
.
อีกกิจกรรมที่กระผมทำอย่างมีความสุขคือการได้หัดเล่นเปียโนไฟฟ้าในเรือนจำในห้องเก็บของที่แดน 4 มีเปียโนไฟฟ้าเก่าๆ กระผมขออนุญาตหัวหน้าแดนให้เพื่อนผู้ต้องขังที่มีความรู้ด้านดนตรีช่วยสอนในวันเสาร์อาทิตย์ กระผมเริ่มเรียนตั้งแต่เบื้องต้น ทุกครั้งที่เล่นมันทำให้กระผมคิดถึงลูกสาววัย 5 ขวบของกระผม เธอก็เพิ่งเริ่มเรียนเปียโนเมื่อปีที่แล้ว ไม่แน่เหมือนกันเมื่อกระผมได้ออกจากคุกเราอาจเล่นได้พอๆ กันแล้ว กิจกรรมง่ายๆทั้งการแช่เท้าในน้ำอุ่นและการเรียนเปียโนมันทำให้กระผมคิดถึงคนที่กระผมรักและมีมุมมองต่อเพื่อนผู้ต้องขังในนี้เปลี่ยนไป
.
บางครั้งการได้เห็นเพื่อนผู้ต้องขังบางคนเล่นกับแมวในโรงเลี้ยง เหม่อมองท้องฟ้าตอนล้างจาน หรือนอนวาดรูปการ์ตูนโปเกม่อนพวกเขาอาจกำลังคิดถึงใครสักคนเหมือนกระผมก็เป็นได้ กระผมเชื่อว่าท่านทูตก็มีคนที่คิดถึงเช่นกัน ความคิดถึงมันให้ทั้งความสุขและความเปลี่ยวเหงาแต่ขณะเดียวกันมันก็ทำให้เรามีความฝันและความหวังว่าสักวันเราจะได้พบกันอีกครั้ง
.
กระผมขอฝากความคิดถึงไปยังพี่น้องคนไทยที่เยอรมันด้วย ฝากบอกว่ากระผมกับนักโทษการเมืองคนอื่นยังมีกำลังใจที่เข้มแข็งและเปี่ยมล้นด้วยพลังที่จะเปลี่ยนแปลงสังคมให้เกิดความเสมอภาคเท่าเทียม หวังว่าเราจะได้พบกันในอีกไม่นานนี้
.
ขอแสดงความนับถืออย่างสูง
อานนท์ นำภา
แดน 4 เรือนจำพิเศษกรุงเทพ
(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)
อานนท์ นำภา
