ถึงบันนังสตา รำลึกถึง..”จ่าเพียร”
….เช้านี้คณะของเราได้เดินทางออกจากที่พักในตัวเมืองยะลา เพื่อจะไป อ.เบตง ซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆใต้สุดแดนสยาม โดยใช้ทางหลวงแผ่นดิน หมายเลข 410 รถวิ่งมาได้ราวๆ 40 กม.ก็เข้าเขต อ.บันนังสตา ชื่อนี้สะดุดความรู้สึกอย่างแรง จิตใจหวนนึกย้อนไปถึง “ จ่าเพียร “ หรือ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา วีรบุรุษสีกากี ที่เสียชีวิตในพื้นที่อำเภอบันนังสตา แห่งนี้
…ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จัก “บันนังสตา” อำเภอเล็กๆแห่งนี้กันพอเป็นสังเขป
บันนังสตา เดิมชื่อ “บาเจาะ” เป็นเมืองเก่าแก่ที่ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2450 ก็ราวๆ 100 กว่าปี ตั้งอยู่ที่ ม.2 ต.บาเจาะ ในปัจจุบัน โดยเป็นเมืองที่ขึ้นตรงต่อการปกครองของเมืองรามัญ จนกระทั่งมีการยกเลิกระบบการปกครองแบบหัวเมือง จึงได้ย้ายที่ตั้งเมืองใหม่ และเปลี่ยนชื่อมาเป็น”บันนังสตา” ในภาษามาลายู แปลว่า “นามะปราง” และมีคำขวัญประจำอำเภอว่า.”.ถิ่นนามะปราง บางลางอุทยาน อนุสรณ์สะพานโบราณ คู่บ้านกล้วยหิน “
…บันนังสตา มีสถานที่ราชการต่างๆตั้งอยู่รวมกันหลายหน่วยงาน ทั้งสถานีตำรวจ ที่ว่าการอำเภอ โรงเรียน ที่ผ่านมาเคยเกิดเหตุการณ์รุนแรงจนเป็นข่าวโด่งดังไปทั่วประเทศ และด้วยสภาพพื้นที่ที่เป็นป่าสลับที่ราบ มีทั้งสวนยางพารา สวนผลไม้ ถนนเส้นเล็กๆที่ออกจากอำเภอไปยังตำบลรอบๆที่คดเคี้ยว ขึ้นเนินลงเนิน สองข้างทางปกคลุมไปด้วยป่ารก จึงเป็นพื้นที่อันตราย จนทางกองทัพภาคที่ 4 ประกาศ”เคอร์ฟิว” ห้ามออกนอกบ้านในเวลาที่กำหนด
นี่คือภาพโดยรวมของบันนังสตา..
…จ่าเพียร หรือ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผกก.สภ.บันนังสตา ในวันนั้นได้นำกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจออกลาดตระเวนพื้นที่ตามปกติ ได้ถูกกลุ่มคนร้ายไม่ทราบจำนวนลอบวางระเบิดและยิงถล่มซ้ำด้วยอาวุธนานาชนิด จน”จ่าเพียร”และกำลังส่วนหนึ่งสิ้นชีวิตเป็นราชพลี บนถนนในหมู่บ้านทับช้าง ต.ตลิ่งชัน อ.บันนังสตา..เหตุเกิดเมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2553
….ข่าวนี้โด่งดังไปทั่วประเทศ เมื่อวันนี้เราเดินทางผ่านมาที่ “บันนังสตา” แม้ว่าสถานการณ์จะสงบเรียบร้อย ไม่มีเสียงปืนเสียงระเบิดมานานหลายปีแล้ว….จิตใจมันก็หวนคิดไป..ถึงวันวาน
ขอบคุณภาพประกอบจาก พงศ์พัทธ์ วงศ์ยะลา
