…….ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นไป….หมุนไปตามกาลเวลา…..คิดๆๆกำลังปล่อยอารมณ์เพลินๆสักพักได้ยินเสียงแมงกะไซค์บีบแตรดังๆหลายๆครั้งเหมือนเป็นสื่อสัญญาณอะไรสักอย่าง…คิดๆไปเราก็ไม่ได้ไปขวางทางเกะกะเค้านี่นา…มันมีปัญหาอะไรกันนักหนาค่ะ……หันไปตามเสียงจึงเข้าใจถึงที่มาของเสียง
สตั้นท์เลยค่ะ…..เห็นน้องหมาวิ่งออกมาจากพงหญ้าวิ่งตามแมงกะไซค์ด้วยความคุ้นเคยผูกพัน….แมงกะไซค์พ่วงข้างเก่าๆมีคุณป้าขับมามีถังใส่อาหารสำหรับหมา…สอบถามแกจึงรู้ว่าแกชื่อป้าเปา…ป้าใจดีที่คอยให้อาหารหมาจรจัดแถวๆนี้มาร่วม20ปี(แกบอกนะ)…เห็นแล้วก็อดคิดถึงหลายสิ่งหลายอย่าง…ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทุกสิ่งอย่างย่อมมีความคุ้นเคยผูกพันกัน…..ดั่งวลีที่ว่า”หมามันรักเจ้าของมัน มันไม่สนใจว่าเจ้าของจะดี..ชั่ว..เลว..จนหรือรวย”……ทั้งๆที่มันเป็นหมาจรจัดข้างถนนมีใจร้ายนำมาปล่อย….วันหนึงคนที่นำมันมาปล่อย(เจ้าของ)มีเหตุต้องมาเจอมัน….หมามันก็ยังรักเจ้าของมันด้วยความผูกพันคุ้นเคย…..
หมารักเจ้าของ
