กระบี่-สนง.ศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย ส่งคืนประติมากรรม “กอดฉันให้แน่น” (Hold Me Close) ของหลุยส์ บูร์ชัวร์ ผลงานชิ้นเดียวในโลก ประเมินค่าไม่ได้ หลังยืมไปจัดแสดง งาน ไทยแลนด์ เบียนนาเล่ โคราช
เวลา 14.00 น.วันที่ 26 เม.ย.65 ณ ห้องประชุมปลายพระยา ชั้น 2 ศาลากลางจังหวัดกระบี่ นายโกวิท ผกามาศ ผู้อำนวยการสำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย กระทรวงวัฒนธรรม ได้นำชิ้นงานประติมากรรม “กอดฉันให้แน่น” (Hold Me Close) ของหลุยส์ บูร์ชัวร์ นำมาคืนให้กับจังหวัดกระบี่ โดยมีนายอนุวรรตน์โหมดพริ้ง รองผู้ว่าราชการจังหวัดกระบี่ เป็นตัวแทนรับมอบ หลังจากที่สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัยได้ยืมไป เพื่อนำไปจัดแสดงในนิทรรศการศิลปะนานาชาติ ภายใต้โครงการการแสดงศิลปกรรมร่วมสมัยนานาชาติ Thailand Biennale Korat 2021 ณ หอศิลย์พิมานทิพย์ อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา ตั้งแต่วันที่ 1 กันยายน 2564 ถึงวันที่ 30 เมษายน 2565 รวมระยะเวลา 8 เดือน
การส่งคืนประติมากรรมครั้งนี้ มีหัวหน้าส่วนราชการ ผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เกี่ยวข้อง ร่วมเป็นสักขีพยานตรวจสอบเพื่อยืนยันว่าเป็นประติมากรรมเป็นชิ้นเดิมของแท้ร้อยเปอร์เซ็น อาทิ นางสาวสุวิมล วิมลกาญจนา ผู้อำนวยการศูนย์หอศิลป์ สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย นายพญอม จันนิ่ม ประธานสภาวัฒนธรรมจังหวัดกระบี่ นายสุเทพ จันทระ ประธานชมรมศิลปินจังหวัดกระบี่ โดยประติมากรรม”กอดฉันให้แน่น” (Hold Me Close)”ดังกล่าว ทางจังหวัดกระบี่ จะนำไปเก็บรักษาไว้ในตู้นิรภัยของสำนักงานคลังจังหวัดกระบี่ ต่อไป
สำหรับผลงานชุด “กอดฉันให้แน่น” (Hold Me Close) ของ “หลุยส์ บูร์ชัวส์” (Louise Bourgeois) ศิลปินหญิงชาวฝรั่งเศสที่สร้างผลงานชุดนี้ไว้ก่อนเสียชีวิตในวัย 98 ปี เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2553 ซึ่งเป็นหนึ่งในประติมากรรมที่ถูกสร้างขึ้น เพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ภัยพิบัติสึนามิในท้องทะเลอันดามันของไทย จากแผ่นดินไหวในมหาสมุทรอินเดีย เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2547 ถือเป็นหนึ่งในโศกนาฏกรรมทางธรรมชาติที่ร้ายแรงที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ ผลงานนี้ แบ่งเป็น 2 ชิ้น โดยชิ้นที่ 1 มือที่สอดประสานเข้าด้วยกันเป็นทรงสามเหลี่ยมชูขึ้นมาจากน้ำ เปรียบเสมือนผู้ใหญ่ทำหน้าที่ประคับประคองมือคู่เล็ก แทนความช่วยเหลือจากนานาประเทศที่หลั่งไหลมายังพื้นที่ประสบภัย โดยฐานรองรับที่เป็นรูปฟองคลื่น สื่อความหมายถึงท้องทะเลสงบและคลื่นยักซัดถล่มชายฝั่งผ่านพ้นไป
และชิ้นที่ 2 ประติมากรรมรูปมือคว่ำ มือเล็กข้างหนึ่งที่ดูคล้ายมือเด็กจัดวางอย่างโดดเดี่ยว ซึ่งความแข็งแรงของเนื้อวัสดุและความพลิ้วไหวของรูปทรง ตลอดจนการออกแบบโครงสร้างสถาปัตยกรรมสะท้อนให้เห็นแนวคิดของการเป็นศิลปะที่สื่อสารถึงการปกป้องเยียวยาและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
