นราธิวาส-บรรยากาศซื้อของเตรียมตรุษจีนเงียบเหงากว่าปีก่อน ผลพวงจากโควิด-ราคาสินค้าแพงขึ้น
วันนี้ (27 มกราคม 2565) ผู้สื่อข่าวรายงานบรรยากาศการจับจ่ายซื้อของเครื่องเซ่นไหว้ก่อน “วันตรุษจีน” ซึ่งในปีนี้จะตรงกับวันที่ 1 ก.พ.2565 โดยในพื้นที่ตลาดเขตเทศบาลเมืองนราธิวาส อำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส พบว่าปีนี้ไม่คึกคักเท่ากับปีก่อน ทั้งนี้เพราะสถานการณ์โควิด-19 ยังแพร่ระบาดอยู่ นอกจากนี้สินค้าก็แพงขึ้น จนขาดสภาพคล่องทางเศรษฐกิจ โดยบรรยากาศการซื้อของเตรียมวันตรุษจีนปีนี้ ถือว่าเงียบเหงากว่าปีที่แล้วมาก การจับจ่ายใช้สอยของคนไทยเชื้อสายจีนลดลงกว่าปกติ ซึ่งเป็นปัจจัยที่สำคัญในการใช้จ่ายในช่วงเทศกาลตรุษจีนที่จะถึงนี้ลดลงเป็นอย่างมาก
โดยพ่อค้า-แม่ค้า ต่างตั้งร้านขายของสำหรับไหว้เจ้าในเทศกาลตรุษจีน ซึ่งปกติแล้วจะมีพี่น้องชาวไทยเชื้อสายจีนมาจับจ่ายซื้อของไหว้อย่างคึกคัก แต่ปีนี้เงียบเหงามากอาจเป็นเพราะปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้การจับจ่ายใช้สอยของคนไทยเชื้อสายจีนลดลง ส่วนเครื่องเซ่นไหว้ที่ร้านนำมาจำหน่ายส่วนมากก็จะเป็นกระดาษเงิน กระดาษทอง เงิน ทอง อาหารแห้ง ชุดแต่งกายโดยเฉพาะเสื้อผ้าที่มีสีแดง ได้รับความนิยมมาก เนื่องจากชาวไทยเชื้อสายจีนเชื่อว่าหากใส่ชุดสีแดงจะเป็นมงคล ที่เป็นที่สนใจของลูกค้าคนไทยเชื้อสายจีน โดยพ่อค้า-แม่ค้าหลายรายจะยอมขายราคาเดิม ไม่ปรับราคาขึ้น แต่ บรรยากาศการจับจ่ายซื้อสินค้า กลับไม่คึกคักเหมือนปีที่ผ่านมา
ทั้งนี้แม่ค้าขายขนมเข่งในตลาดสดเทศบาลเมืองนราธิวาส เผยว่า แม้ในปีนี้เศรษฐกิจแย่กว่าทุกปี ทำให้ยอดขายลดลง แต่ในส่วนของการขายขนมเข่งยังได้รับความนิยมจากลูกค้าอยู่ เท่ากับปีที่แล้ว ยอดขายประมาณ 2,000 กว่ากิโล ส่วนมากลูกค้าที่มารับซื้อจะนำไปขายต่อ ในส่วนของราคานั้นก็ยังขายราคาเดิมอยู่เหมือนปีที่แล้ว
ด้านแม่ค้าขายหมูในตลาดสด กล่าวว่า ราคาหมูแพงจะกระทบทั้งผู้ขายและผู้บริโภค แต่ส่วนมากภาระจะตกอยู่กับผู้บริโภค เพราะไม่มีใครกำหนดได้เลยว่าราคาหมูจะขึ้นหรือจะลง โดยที่ผ่านมาไม่มีครั้งไหนที่รุนแรงเท่ากับปีนี้ เพราะราคาหมูไม่เคยขึ้นราคาถึง 100 กว่าบาท ถ้าราคาหมูขึ้นมากกว่านี้ก็จำเป็นต้องปรับราคาขึ้นอีก เพราะต้นทุนมาสูง ค่าใช้จ่ายก็สูง ทุกอย่างก็จะตกอยู่กับผู้บริโภค ซึ่งแม่ค้าเองก็ได้รับผลกระทบเหมือนกัน เพราะหมูขายไม่ได้เลย ถึงแม้ว่าใกล้เทศกาลตรุษจีนก็ยังไม่มีออเดอร์ ซึ่งต่างจากปีที่แล้วเพราะว่าจะมีออเดอร์สั่งไว้ล่วงหน้า เพื่อไหว้บรรพบุรุษ ซึ่งทุกคนต่างก็ประหยัดกันหมด เพราะรายได้ที่ได้รับต่อวันยังซื้อหมูไม่ได้เลย บางคนได้ 250 บางคนได้ 500 บางคนได้ 300 ส่วนคนที่ได้ 300 ซื้อหมู 1 กิโล ต้องซื้ออย่างอื่นอีกก็ไม่พอ จากคนที่เคยซื้อหนึ่งกิโลก็กลับมาซื้อแค่ครึ่งกิโล ส่วนคนที่เคยซื้อครึ่งกิโลก็กลับมาซื้อแค่ 2-3 ขีด ซึ่งทุกอย่างส่งผลกระทบหมดเลย
